Dvargowie
Ekipa Dvargów
Fundin
Męski głos naszej ferajny to Fundin Bjorni Bjorngard - syn Adberga Rosłego i Miry – najmłodszej córki Oina Piwowara. Bjorni jest więc wnukiem Thaina Naugrima – najstarszego syna jaśnie nam panującego Thorgrhuma Czerwonobrodego.
Fundin jest dowódcą straży królewskiej w Argnav-yal. Na co dzień pracuje w twierdzy i dość rzadko schodzi do podziemi, aby wydobywać rudy. Zapuszcza się jednak czasem w kopalniane tunele zupełnie hobbistycznie na długie wędrówki po pod miastem. Ze względu na swą posturę oraz spokojny charakter bywa nazywany Niedźwiedzim Strażnikiem. Mawia się, że siłę ma jak trzech krasnoludów naraz!
Dziecięce lata wraz ze swoim bratem spędzał głównie na ulicach Argnavu wśród band rozkrzyczanych, umorusanych krasnoludziątek, tym samym żaden zakamarek twierdzy i miasta nie jest mu obcy.
Jest czterokrotnym zwycięzcą Królewskich Mistrzostw Gry w „Cztery pola”, ale lubi także grywać w inne krasnoludzkie gry. Do jego ulubionych należą „Smocze oko”, „Kruszce i kamienie” oraz „Bitwa o górę”. Prowadzi także szkołę walki dla małych krasnoludów, gdzie łobuzy z Argnav-yal uczą się zasad honorowej krasnoludzkiej walki oraz jak się mogą samodzielnie obronić. Opowiada im też dawne legendy i historie Krasnoludów sprzed Ery Zamorza. Niech Was jednak nie zmyli jego spokojne usposobienie, gdyż jest on także jednym z największych pogromców trolli w całym królestwie!
W wolnych chwilach dłubie w drewnie i kamieniu robiąc piękne przedmioty codziennego użytku. Mówi się, że mimo swej postury i twardego charakteru jest niezwykłym romantykiem, bo swą wybrankę serca potrafi zaskoczyć nawet samodzielnie wykonaną biżuterią lub skórzaną torbą z własnoręcznie wypalonymi runami ochronnymi.
Fundin
Męski głos naszej ferajny to Fundin Bjorni Bjorngard - syn Adberga Rosłego i Miry – najmłodszej córki Oina Piwowara. Bjorni jest więc wnukiem Thaina Naugrima – najstarszego syna jaśnie nam panującego Thorgrhuma Czerwonobrodego.
Fundin jest dowódcą straży królewskiej w Argnav-yal. Na co dzień pracuje w twierdzy i dość rzadko schodzi do podziemi, aby wydobywać rudy. Zapuszcza się jednak czasem w kopalniane tunele zupełnie hobbistycznie na długie wędrówki po pod miastem. Ze względu na swą posturę oraz spokojny charakter bywa nazywany Niedźwiedzim Strażnikiem. Mawia się, że siłę ma jak trzech krasnoludów naraz!
Dziecięce lata wraz ze swoim bratem spędzał głównie na ulicach Argnavu wśród band rozkrzyczanych, umorusanych krasnoludziątek, tym samym żaden zakamarek twierdzy i miasta nie jest mu obcy.
Jest czterokrotnym zwycięzcą Królewskich Mistrzostw Gry w „Cztery pola”, ale lubi także grywać w inne krasnoludzkie gry. Do jego ulubionych należą „Smocze oko”, „Kruszce i kamienie” oraz „Bitwa o górę”. Prowadzi także szkołę walki dla małych krasnoludów, gdzie łobuzy z Argnav-yal uczą się zasad honorowej krasnoludzkiej walki oraz jak się mogą samodzielnie obronić. Opowiada im też dawne legendy i historie Krasnoludów sprzed Ery Zamorza. Niech Was jednak nie zmyli jego spokojne usposobienie, gdyż jest on także jednym z największych pogromców trolli w całym królestwie!
W wolnych chwilach dłubie w drewnie i kamieniu robiąc piękne przedmioty codziennego użytku. Mówi się, że mimo swej postury i twardego charakteru jest niezwykłym romantykiem, bo swą wybrankę serca potrafi zaskoczyć nawet samodzielnie wykonaną biżuterią lub skórzaną torbą z własnoręcznie wypalonymi runami ochronnymi.
Erglis
Żeńskim wokalem okrasza utwory Dvargów Erglis Turmalin, która wywodzi się w połowie (ze strony swej matki – Ibis Różanowłosej) z klanu Wargila Dvargsona. Erglis jest utalentowaną artystycznie Krasnoludzicą, jest ona córką Czarnego Grimbula z klanu Dvargów Turmalinów. Turmalinowie to złotnicy, którzy od wielu stuleci wykonują przeróżne ozdoby, biżuterię i inne przedmioty użytkowe z metali i kamieni szlachetnych. Sam Grimbul nosi przydomek Czarny, gdyż jako jedyny wśród Krasnoludów wytwarza czarne złoto (w kolorze od ciemnego grafitu po czerń nocy) i zachwyca wykonanymi zeń niezwykłościami. Erglis powoli idzie w ślady ojca projektując cuda z metali. Czarny Grimbul wywodzi się od Furgila Turmalina Thir-Agra. Zaś matka Erglis – Ibis z klanu Wargila Dvargsona; jest córką Okriego Długiej Brody, wnuczką Ogarda Burego i tym samym kuzynką Ogarda Szalonego Smoka, zaś wszyscy oni są potomkami sławnego Ogarda Wargilsona. Erglis uwielbia śpiew i księgi, często też maluje oraz pisze… tak naprawdę to ona stoi za wszystkimi tekstami pieśni Dvargów z Dvargi. Potrafi śpiewem usypiać kamienie, ale siłą swojego growlu potrafi je także rozkruszyć w pył. Stąd też nie boi się mieszkać z dwoma włochatymi zwierzakami – Skarnalami o wdzięcznych imionach Bag i Sim.
Bardin
Gitarzystą naszej muzycznej ferajny jest Bardin Mroczny Topór, który pochodzi z klanu Dvargów Nochali, który to zapoczątkował jeden z synów Magula Czarnej Tarczy – Soldrin Niedźwiedź. Bardin jest synem Magniego Zardula, zaś jego dziadem był słynny Dumin Mundrison. W klanie tym przydomki „Młot” i „Topór” są dość popularne, jednak wyłącznie Bardin zyskał sobie określenie „Mroczny” ze względu na niezwykłą broń, którą sam wykuł, a która sprawdziła się w bojach lepiej niż wyśmienicie! Na co dzień Mroczny Topór jest górnikiem, który specjalizuje się w wydobywaniu rud złota, ale w wolnych chwilach (poza oddawaniem się hulankom i muzyce), zajmuje się ludwisarstwem, ciesielstwem i… malowaniem figurek. O potomkach Magula i Oddy Walecznej można wiele opowiadać. Zaś klan Dvargów Nochali słynie z niezwykłej inteligencji, sprytu oraz odwagi i uporu! Bardin znany jest z tego, że nie ma dla niego rzeczy niemożliwych! Jeśli zapragnie zrobić sam elfickie skrzypce – to je zrobi! Jeśli zechce zdobyć pazury orków, z których chce wykonać naszyjnik dla swej lubej – to też to zrobi! A jeśli postanowi, że wypije antałek Bugmana jednym haustem – to również to uczyni!
Nadar
Kolejnym członkiem muzycznej bandy jest Nadar Rzemieślnik, syn Topora Lokiego Skrawacza, który pochodzi z klanu Żelaznych Wież. Loki to potomek Hargina Krwaworękiego, wywodzi się z klanu Wardima Żelaznej Wieży, zaś jego ojcem był słynny Serg Skrawacz syn Gruna Ugsona. Niegdyś jego przodkowie zamieszkiwali odległe ziemie w Górach Bah-dughtur, jednak po wielkim trzęsieniu ziemi cały klan zmuszony został do osiedlenia się w Dvardze, gdzie Loki pojął za żonę cioteczną siostrę obecnej królowej Dary – Sigrid Helgar Młodszą. Rodzina Sigrid Młodszej zamieszkuje Dvargę od ponad dwustu lat. Ze strony swej matki Nadar jest potomkiem Wargila Dvargsona – prawnuka legendarnego Dvargara Silnego. Jego pra pra dziadem był Kazum Siwy. Poza tym babką Nadara (ze strony matki!) jest Rignuta – jedna z dwóch córek Skalfa i Sigrid Starszej. Ta zaś jest córką Korgana Pięć i Pół Stopy oraz Indis Morwen z elfickiego królesta Yinvalur… Tak, tak… to ta jego praprababka jest Elfką. I to taką zupełnie czystej krwi, z którą bezpośrednio spokrewniony jest także Grimo! Nadar zajmuje się przerabianiem metali na inne cuda codziennego użytku, ale również na broń. Wraz z ojcem Lokim słyną z tego, że wykonują najzacniejsze i bardzo krasnoludzkie miecze.W muzycznej ferajnie Nadar opracowuje dźwięki, przygotowuje kompozycje, gra na biało-czarnych przyciskach i majstruje przy orkiestracjach oraz innych pozascenicznych dźwiękach. A tak poza tym to robi prawie wszystko.
Kemed
Kemed Trevirk, syn Korgiego i Tovi, wnuk Finna Wydobywcy, prawnuk Kema z klanu Dum Av-Mordur. Wszyscy przepowiadali mu świetlaną przyszłość w wydobyciu, miał zostać mistrzem górnictwa jak jego dziad. Wychował się w twierdzy Dum-argul. Gdy był małym krasnoludem, marzył o tym, by podbić świat. Zdawało mu się, że jest pełen skarbów, smoków i niesamowitych przygód. W sumie do dziś tak uważa. Zajął się jednak szybko pracą w kopalni diamentów, idąc w ślady ojca i dziadka. Pewnego dnia wyszedł z kopalni, zobaczył piękne poranne niebo... i natychmiast tego pożałował. Błękit był zbyt błękitny. Przestrzeń – zbyt przestrzenna. Gdzie dach? Gdzie skała nad głową?!
Zanim zemdlał z niewytłumaczalnego strachu, dotarł do lasu w pobliżu Dum-argul. Tam — wśród drzew, ciszy i zapachu żywicy — po raz pierwszy poczuł... coś dziwnego. Spokój? Ukojenie? Nie rozumiał tego i do dziś nie rozumie. Ale nie zadaje pytań, tnie drewno. Zamieszkał w małej Barukanie, gdzie wycina drzewa i dostarcza belki do Argnav-yal. Niezbyt rozmowny. Rzadko się śmieje.
Dziś Kemed mawia, że jego miejsce jest: „Nie w kopalni. W lesie. Tylko w lesie.”
Plotki głoszą, że jego topór rozpoznaje drzewa po imieniu, a mech sam odsuwa się z jego ścieżek. Między leśne legendy trzeba wrzucić historię o jego rzekomej rozmowie z białym jeleniem, która trwać miała dwie godziny i którą obaj uznali za rozmowę “produktywną, ale nieprzesadnie emocjonalną”.
Kemed nigdy nie pyta, dokąd życie zmierza. Gra, tnie i milczy. Czasem sapie. A kiedy brzdęknie w strunę — nawet góry zaczynają się bujać i nucić dawne pieśni. Nucą jednak cicho, jakby nie chciały go przestraszyć.
Ug-Drüm
Ug-Drüm Svamfodh jest bębniarzem tej naszej wesołej ferajny. On także pochodzi z zacnego rodu Wargila Dvargsona, podobnie jak Erglis z linii Ogarda Wargilsona. Jego przodkiem jest jednak Yarpen Siwy, ojciec Ultera Svama, który to jest rodzonym dziadkiem Ug-Drüma. Svamfodh to najmłodszy syn Ugga Svama i Mildy Małej, której przodkowie mieli w sobie domieszkę niziolskiej krwi. Rodzina Mildy przeniosła się do Argnav z małego przysiółka w pobliżu Barukany, który po dziś dzień nosi nazwę Bagiennego Zagajnika, gdzie zbiera się bardzo rzadkie lecznicze zioła. Sam Ug-Drüm jest nadzorcą kopalni złota pod Argnavem. Wciąż wypomina mu się, że pod jego rządami po raz pierwszy i jedyny w historii zalało część kopalni. Powstało już o tym wiele zabawnych historyjek, które dziś w Dvardze opowiada się na trunkowych biesiadach. I stąd zaczęto nazywać naszego nadzorcę Mokronogi. Incydent nie wpłynął na wydobycie, przeszedł jednak do legendy. Ug-Drüm lubi udomowione puchate stworzonka, stąd hoduje całe stadko durgów, które z natury są wyposażone w genialny węch, aby wyniuchiwać złoża, grzybki i inne cuda w ciemnościach nieznanych tuneli. Do tego to bardzo uspołecznione zwierzątka, które na co dzień wyjadają wszelkie owady, inspekty i robaki, a także uwielbiają mieszkać w krasnoludzkich domostwach. Poza tym mawia się w mieście, że Ug-Drüm ma za żonę najpiękniejszą krasnoludzicę w całej Dvardze.